Ongewild kinderloos: "De moeder van alle moedervragen: Wat als er geen kinderen komen?"

dossier Isabelle is ongewild kinderloos en vertelde wat dat inhoudt op de Dag Van De Kinderwens van De Verdwaalde Ooievaar. "Na iedere negatieve zwangerschapstest sluipen enkele akelige gevoelens langzaam maar zeker dichterbij. Angst. Verdriet. Jaloezie. Boosheid. Onzekerheid ook, want er steken telkens meer vragen de kop op: ‘Moeten we even pauzeren?’, ‘Wat als het niet op de natuurlijke manier lukt?’ en dan nog de moeder van alle moedervragen: ‘Wat als er geen kinderen komen?’." Isabelle kwam enkele jaren geleden oog in oog te staan met ‘dat grote zwarte monster’, zo omschreef ze die laatste vraag, maar ze kan het nog navertellen. Dat deed ze op Dag Van De Kinderwens, een initiatief van De Verdwaalde Ooievaar, dat mensen met vruchtbaarheidsproblemen een platform en steun biedt.

Genoeg

“Ik was 28 toen ik Bart leerde kennen. Hij was net de dertig gepasseerd, dus lieten we er geen gras over groeien. Op de eerste date babbelden we al over kinderen, twee jaar later waren we getrouwd en klaar voor de volgende stap. Toen poging na poging mislukte, zochten we hulp bij specialisten, maar geen enkele dokter vond een oorzaak en bijgevolg bleef ook een pasklare oplossing uit. ‘Medisch onverklaarbaar’, klonk het telkens weer. Ik wou zo graag mama worden, dus ik zette alsmaar door, bijna op automatische piloot. Maar na verschillende jaren, talloze testen en evenveel ontgoochelingen was het op. Mijn lichaam, mijn mentale en emotionele veerkracht, de hoop. We geloofden er niet meer in. Op dat moment hebben we zelf beslist dat het genoeg geweest was.

Herwonnen geluk

"In mijn omgeving was niemand op de hoogte van onze kinderwens en de problemen. De eerste jaren althans, daarna hebben we het enkel verteld aan onze dichtste familie en vrienden. Ik voelde me gefaald. En ook schuldig. Naar mijn partner toe, die nooit papa zou worden. Naar mijn mama, die ik zo graag een kleinkind wou schenken. Het schuldgevoel was zelfs zo aanwezig dat we eerst hadden gezegd dat de dókters niets meer voor ons konden doen. Pas later durfden we zeggen dat we alle hoop verloren waren en daarom hadden beslist om te stoppen met de vruchtbaarheidsbehandelingen. Ik heb toen heel bewust de tijd genomen om mezelf terug te vinden. Die kinderwens had alles overschaduwd en m’n leven de hele tijd on hold gezet. Ik stelde me de vraag: ‘Wie ben ik als ik geen moeder kan zijn?’ ‘Hoe wil ik mijn leven vullen en zingeven?’ In het begin was dat zeker niet evident. Zo was ik superblij als mijn metekind kwam spelen, maar telkens als hij terug naar huis ging, bleef ik gebroken achter. Ondertussen kan ik gelukkig wel genieten van zulke momenten zonder dat het mij pijn doet."

Symbolisch

"Vandaag begeleid ik mensen die net als mij ongewild kinderloos blijven. Ik help hen om opnieuw zingeving en geluk te vinden in hun leven. Soms willen ze hun onvervulde kinderwens in een donker hoekje verstoppen, maar die kinderwens wás er wel. Je kan 'm beter erkennen en een liefdevolle plek geven in je leven. Eventueel ook letterlijk, om van dat gevoel iets tastbaars te maken. Je draagt het ongeboren kindje toch sowieso mee in je hoofd en in je hart. Zelf heb ik een ring die bestaat uit drie laagjes. Die staan symbool voor mijn man, mijzelf, en ons kindje dat er nooit is gekomen.” Meer informatie op De Verdwaalde Ooievaar en Kinderwenswijzer Lees ook: Deze vrouwen vertellen hoe het echt is om geen kinderen te hebben Anne Hathaway steekt vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen een hart onder de riem

Laatst bijgewerkt: juli 2022

Delen Whatsapp Tweet Mail