Waarom vertelt je kind niets over zijn schooldag?

dossier Van zodra je je kindje aan de poort uitwuift, begin je te speculeren. Heeft hij vriendjes? Eet hij flink? Als je hem dan eindelijk terugziet, hoop je natuurlijk alles te weten te komen, maar als je vraagt hoe z'n dag is geweest, moet je het stellen met een droge "goed". Waarom vertelt je kleuter niet méér? En is er een manier om het gesprek toch op gang te trekken? We vroegen het aan Karolien Raemaekers, klinisch psycholoog-gedragstherapeut en auteur van Denk als je peuter/kleuter.

Lees ook: Wat als je kind niets lust (behalve appelmoes)?

"Peuters en kleuters hebben de voorbije jaren heel wat nieuwe woorden geleerd en kunnen hun zegje zeker wel doen. Sterker zelfs, dat mondje staat maar zelden stil, waardoor we ook na een schooldag een uitgebreid verslag verwachten. Jonge kindjes vinden echter nog niet voor alles de juiste woorden. Bovendien was de dag gevuld met tal van grote en minder grote uitdagingen, en is het voor hen moeilijk om alles te overschouwen. Ze weten dus helemaal niet waar te beginnen met hun verhaal.

Naast wie zit ik in de ochtendkring? Op welke stip moet ik staan in de rij? Welk symbooltje heeft mijn kapstok? De jas zelf uitdoen, boterhammen in de refter opeten, opruimen... 

Lees ook: Hoe ga je best om met uitdagend gedrag van je peuter?

Toch graag wat tips om een kort gesprekje te starten na school?

• Geef eerst de rust en geborgenheid die nodig is na zo een vermoeiende dag
• Zoek een rustig moment, zonder al te veel afleiding. Kijk elkaar aan en maak ook zelf tijd voor dit momentje.
• Praat op niveau van jouw kleuter. Gebruik geen moeilijke woorden of lange zinnen. Praat niet te snel en op een rustgevende toon.
• Stel een korte en heel duidelijke vraag. Vraag naar concrete info en niet naar een samenvatting van een hele dag.

Heeft de juf vandaag ook een boekje gelezen? Heb je met Liesje gespeeld? Jouw brooddoos is helemaal leeg… waren de boterhammetjes lekker?

• Onderbreek jouw zoon of dochter niet. Kleuterverhalen zijn vaak nog onsamenhangend en onnodig lang, maar het is toch belangrijk om hen die tijd te geven en ze stil aan te moedigen om dat verhaal helemaal te vertellen. Een stilte zorgt voor de reflectietijd die nodig is om even alles op een rijtje te zetten en de juiste woorden te vinden.
• Praat jij wel eens over je dag? Zelf het voorbeeld geven en tonen hoe je een gesprekje start is voor jonge kindjes een handig hulpmiddel. Het wordt een gewoonte en het maakt alle impliciete verwachtingen bij een gesprek duidelijker.

Mama had vandaag een erg drukke dag. Ik moest veel telefoneren en werken op de computer. Deze middag heb ik lekkere groentjes gegeten. Ik reed met de auto naar jullie school, maar heb wel wat moeten wachten in de file’.

• Jij bent, zoals altijd, hun trouwe coach en supporter aan de zijlijn. Toon jouw enthousiasme na die poging tot het vertellen van een verhaal. Benoem hun doorzettingsvermogen en geef positieve feedback. Je maakt zo duidelijk dat het niet uitmaakt hoe het verhaal eruit komt. Het proberen en oefenen is heel dapper!

Lees ook: Kan een kind te veel speelgoed hebben (en daardoor minder spelen)?

Lukt dat gesprekje niet meteen, neem dan jouw vermoeide kleuter in de armen en geniet van de rust. Geen woorden, oogjes die dichtvallen en nood hebben aan knuffels, geeft jou ook informatie over de dag. Jouw kleuter vertelt dan: "Het was een spannende dag die me uitgeput heeft. Ik heb je gemist, ook al had ik het goed op school." Weet ook dat leerkrachten belangrijke dingen altijd melden. Geen nieuws is dus goed nieuws." 

'Denk als een peuter/kleuter’ – Karolien Raeymaekers Uitgeverij Borgerhoff&Lamberigts 207 pagina’s, 22,99 euro

Lees ook: Stoppen met tutje? 'Denk als je peuter/kleuter'